دلم را سپردم به بنگاه دنیا

و هی آگهی دادم اینجا و آنجا

و هر روز برای دلم مشتری آمد و رفت

و هی این و آن سرسری آمد و رفت

ولی هیچکس واقعا اتاق دلم را تماشا نکرد

دلم قفل بود

کسی قفل قلب مرا وا نکرد

یکی گفت:

چرا این اتاق پر از درد و اه است

یکی گفت:چه دیوارهایش سیاه است

یکی گفت:

چرا نور اینجا کم است؟

و آن دیگری گفت:

و انگار هر آجرش از غم و غصه و ماتم است

و رفتند و بعدش دلم ماند بی مشتری

و من تازه ان وقت گفتم:

 خدایا تو قلب مرا می خری؟

و فردای آن روز

خدا آمد و توی قلبم نشست.

و در را به روی همه پشت خود بست

و من روی آن در نوشتم

ببخشید دیگر برای شما جا نداریم

از این پس به جز او کسی را نداریم